Γαμπρός και Νύφη

Ποιος διαλέγει τον γαμπρό ή την νύφη;

Η αναζήτηση του ιδανικού συντρόφου είναι μέλημα του ίδιου του ατόμου που θέλει να παντρευτεί; Όχι πάντα. Ανά τον κόσμο, η πεποίθηση ότι οι νέοι δεν γνωρίζουν το καλό τους για την ζωή και το συμφέρον τους, είναι ένα κοινό μυστικό που φαίνεται στον τρόπο που αντιμετωπίζουν τα άτομα που είναι σε ηλικία γάμου. Οι τελευταίοι είναι υποχρεωμένοι, ανάλογα με την θέση τους στην κοινωνία ή τα έθιμα της κοινωνίας που ζουν, να ζητήσουν άδεια για τον γάμο τους ή ακόμη χειρότερα να αποδεχτούν την απόφαση των γηραιώτερων της οικογένειάς τους.

Οι Τσιγγάνοι για παράδειγμα είναι από τις πλέον γνωστές νομαδικές φυλές που παρότι είναι σκορπισμένοι ανά τον κόσμο τα ήθη και τα έθιμά τους είναι για αυτούς πολύ σημαντικός θησαυρός, που τον διαφυλάσσουν άθικτο στα βάθη των αιώνων. Για τον γάμο λοιπόν έχουν μια ιδιαίτερη παράδοση που κρατά από παλιά και δεν έχει ξεθωριάσει καθόλου, ακόμη και στις μέρες μας. Για να κρατήσουν ανόθευτη τη φυλή τους δεν κάνουν γάμους με “ξένους”. Εξάλλου και το θέμα της παρθενίας είναι πολύ σημαντικό για αυτούς. Η παράδοση, αλλά και η κοινή λογική τους, θέλει τα παιδιά 13 ετών να λογοδίνονται για να είναι σίγουρες οι οικογένειες, ότι το κορίτσι δεν θα “χαλαστεί” από κάποιον πριν τον γάμο. Για να ζητήσει ο γαμπρός το κορίτσι πάει με την οικογένειά του στο σπίτι της και προσφέρει στον πατέρα της νύφης δώρα. Πολύ ακριβά δώρα. Αν ο πατέρας τα δεχτεί τότε η συμφωνία έκλεισε. Για τον γάμο οι γιορτή ξεκινά από νωρίς. Γλέντι μεγάλο στήνεται, οι χοροί είναι συνεχόμενοι, το φαγητό είναι πλούσιο και το ποτό ρέει άφθονο. Το γνωστό έθιμο με το σεντόνι της πρώτης νύχτας είναι βασικό στοιχείο για την τιμή της νύφης αλλά και του άντρα της. Σε άλλη περίπτωση η ατίμωση και η κοροϊδία θα τους βαραίνει για πάντα στην κλειστή τους κοινωνία.

Αλλά και οι ευγενείς έχουν τα δικά τους έθιμα για τον γάμο. Αν το κορίτσι ή το αγόρι προέρχεται από οικογένεια ευγενών, τότε πρέπει να πάρει την άδεια από τον Βασιλιά ή τον Ηγεμόνα για να αρραβωνιαστεί. Δημιούργησαν αυτό το έθιμο οι ευγενείς προκειμένου να διαφυλλάξουν τον τίτλο και την περιουσία τους από τυχάρπαστους προικοθήρες που καραδοκούσαν γύρω από το γαλαζοαίματα τέκνα τους. Αν ο Βασιλιάς ή ο Ηγεμόνας δεν ενέκρινε τον αρραβώνα αλλά αυτοί τον παράκουγαν, τότε το μέλος της ευγενούς οικογένειας έχανε κάθε δικαίωμά του από την περιουσία ή τους τίτλους την οικογένειάς του. Ο γάμος χωρίς την έγκριση του άρχοντα ονομάζεται Μοργανατικός.

Είμαστε τυχεροί που η Ελληνική κοινωνία έχει ξεπεράσει τέτοιου είδους έθιμα και είμαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε το ταίρι μας με βάση την δική μας λογική και όχι των γονιών μας ή κάποιου άρχοντα.

Σύνταξη κειμένου: Ελένη Νομικού
Φωτογραφία: www.bridalguide.com